• Rob Brydon is een Britse komiek, maar hij is niet een van de groten. Hij is absoluut een sympathieke man en hij kan rondkomen van wat hij doet – hij heeft nu zelfs zijn eigen talkshow. Maar ik ken hem vooral als een grappige panelist op quiz-shows als QI.

    Hij is grappig als hij op is en hij komt vaak met een gevatte opmerking maar hij is niet bepaald de stem van een generatie.

    Maar in het interview komt hij anders over. In het interview zegt hij natuurlijk andere dingen dan hij zou zeggen op QI of de Rob Brydon show – dingen over twijfels enzo. Hij verteld openhartig over zijn jeugd en over zijn toekomst. Hij zegt dat hij zich niet voor kan stellen dat genoeg mensen bepalen dat ze Rob Brydon willen zien optreden dat er een stadium voor nodig is. Dawn French vraagt dan of hij dat wel zou willen.

    Not a great burning. I wish I had more burning ambition, see? I could answer so many of these questions saying ‘Not in a burning way, you know? Fwuuhh’ That procrastinating thing, and-and-and I wish I didn’t. I wish I really did.. ‘Yes! I’m gonna show them!‘ But I kinda go ‘Fwhell not really…’

    Het was dit interview waardoor ik beter ging opletten als Rob Brydon op televisie was en de reden dat ik naar the Trip ben geweest, niet de populairdere Steve Coogan bekend van Alan Partridge.

    De film presenteert een vriendschappelijke strijd tussen Coogan en Brydon die het allebei niet met elkaar eens zijn – Rob Brydon is een pragmatische sympathieke man, terwijl Steve Coogan romantische kunstenaar is met grotere ambities. Coogan vraagt aan Brydon of hij last minute meegaat op een trip door het noorden van Schotland om voor een blad een artikel te schrijven over restaurants. Maar Coogan kan het niet laten om bij het vragen te melden dat hij het alleen vraagt omdat hij door al zijn opties heen is.

    Tijdens de hele film is Steve Coogan een beetje een lul, hij valt Brydon steeds aan op zijn gebrek aan ambitie maar het lijkt Brydon niet veel te doen. Aan het einde lijkt de conclusie te komen dat met al zijn grootse kunst Coogan het minst gelukkig van de twee is.